Коалицијата на подготвените, групација од повеќе од 20 западни земји, се приближува кон финализирање на плановите за некаков вид „мировни сили“ за Украина.
Службеници запознаени со разговорите велат дека „дискусиите се интензивирале“ во европските престолнини во последните недели.
Накратко објаснувајќи ја позадината на последните разговори во Париз на 4 септември, висок европски дипломат забележува дека има „зголемен ентузијазам“ за иницијативата во споредба со почетокот на годината и дека тие прават „мали чекори напред“ по неколку прашања.
Ненадејниот пораст на активноста во последните недели се сведува на едно големо движење: Соединетите Држави обрнуваат внимание на проектот. Еден дипломат, зборувајќи под услов да остане анонимен, вели дека Вашингтон сега може да се смета за „набљудувач“ на коалицијата.
Рускиот претседател Владимир Путин во Владивосток, 5 септември 2025 година.
Иако сè уште нема конкретна „американска поддршка“ што европските земји ја бараат за мировните сили да продолжат со својата работа, тие забележуваат дека Соединетите Држави дале индикации, и политички и воено, за нејзино создавање.
Во каква форма, останува да се види, но се верува дека најкорисниот ресурс би биле американските разузнавачки, надзорни и извидувачки (ISR) служби, најверојатно од земјите на источниот дел на НАТО, како што се Полска и Романија.
Сепак, неколку непознати работи сè уште доминираат во планирањето на потенцијалните сили надвор од потенцијалната американска улога, политичкиот мандат на мисијата и правилата на ангажман се клучни.
Прекин на огнот е неопходен пред да може да се преземе акција
Кога станува збор за мандатот, две работи се јасни: силите би станале активни само ако има прекин на огнот и можат да дејствуваат само на покана на Украина.
Вториот е прилично едноставен, но коалицијата сè уште е заинтересирана да нагласи дека тоа е одлука на Киев и дека Русија не може да стави вето на кој било начин.
Ова значи дека е надвор од покровителство на Обединетите нации или ОБСЕ. Коалицијата, исто така, сака да избегне каква било форма на меѓународна сила што би вклучувала војници од земји кои се посочувствителни на Кремљ, како што се Бразил, Индија или Кина.
Прекинот на огнот е предуслов за какво било распоредување на војници, особено затоа што ниту една земја не е подготвена да преземе какви било борбени улоги.
Тука постои одредена дилема, бидејќи ниту еден европски дипломат не верува дека војната ќе заврши наскоро.
Каја Калас, шефицата за надворешна политика на ЕУ, неодамна изјави дека верува оти Москва ќе ги засили своите воени напори на есен и зима, а разни европски претставници го повторија ова забележувајќи дека го сметаат конфликтот како влечење со години.
Па што е со правилата на ангажман? Засега, нема многу согласност ниту за тоа. Она што е јасно е дека идните сили нема да бидат на линијата на контакт.
Првата линија на одбрана е украинската армија, а мировните сили доаѓаат како втор слој. Сè уште постојат различни опции, но идејата е дека треба да има копнена, морска и воздушна компонента.
Турција е водечка нација во поморската компонента, која се стреми да обезбеди дека црноморските патишта се слободни за пловидба и потенцијално е ангажирана во деминирање на морето.
Се очекува Велика Британија и Франција да ја преземат водечката улога во копнената компонента, а околу осум други земји, претежно во нордиско-балтичкиот регион, посочија дека се подготвени да се распоредат и на терен.
Целта е да има 25.000-30.000 војници во Украина, но можеби нема да стигне толку далеку. Полска посочи дека нејзината улога ќе биде главно како логистички центар за силите, додека Германија сè уште се двоуми и најверојатно ќе треба парламентарно одобрение за испраќање војници, потенцијална пречка со која се соочуваат многу други земји.
Друга дилема тука е што многу земји на источниот брег на НАТО стравуваат дека офицерите за идните мировни сили ќе бидат извлечени од мултинационалните батаљонски трупи на НАТО распоредени на нивна територија во последните години како одговор на руската агресија во Украина.
Балтичките дипломати особено предупредуваат дека мировните сили не смеат да создаваат „празнини“ во одбраната на воениот сојуз.
Копнената компонента на мировните сили најверојатно би била лоцирана во западна Украина, а областа Лавов би била најочигледна за ова.
Воената база Јаворив, која ја користел западниот воен персонал за обука на украинските војници пред руската инвазија, би била природен центар, според некои извори, особено ако мировните сили имаат компонента за обука.
Други опции вклучуваат распоредување сили околу критична инфраструктура како што се аеродромите и пристаништата, како и во големите градови како Одеса и Киев.
Воздушната компонента сè уште не е разработена, но идејата е дека небото над западна Украина, а на крајот и централна Украина, треба да биде заштитено.
Но, тука прашањето за правилата на ангажман станува проблем, бидејќи ниедна западна земја не е подготвена, на пример, да собори руски авиони ако се осмелат да летаат над украинското небо, со што ќе се создаде директен конфликт со Кремљ.
